จากรากฐานแห่งราชวงศ์…
สู่ยุคที่อิทธิพลไม่เคยจางหาย
ที่ถูกเชื่อมโยงกันด้วยเครือจักรภพหรือระบบรัฐสภา แต่ ณ แห่งนี้ คือดินแดนที่ “อดีต” และ “ปัจจุบัน” ยังคงเดินเคียงข้างกันอยู่เสมอ นับตั้งแต่ยุคที่ The Crown หรือมงกุฎ ยังคงเป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจเหนืออาณานิคมกว่าหนึ่งส่วนสี่ของโลก จนวันนี้ “มงกุฎ” นั้นอาจไม่ได้มีอำนาจปกครองบนแผนที่เหมือนเคย แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งอิทธิพลในแบบที่ลึกซึ้งกว่า… เพราะถึงแม้โลกจะเปลี่ยนผ่านยุคสมัยไปแค่ไหน ณ สถานที่แห่งนี้ ก็ยังมั่นคงและมีแนวทางเป็นของตัวเอง การเดินทางครั้งนี้จึงไม่ได้เพียงแค่พาคุณไปเห็น แต่จะเป็นการพาคุณก้าวผ่านสะพานแห่งช่วงเวลา ระหว่างความรุ่งโรจน์ทางประวัติศาสตร์ สู่การเป็นผู้นำบนโลกสมัยใหม่ ในแบบที่คุณจะไม่มีวันลืมเลือน…
ก่อนจะเป็นสหราชอาณาจักรอย่างที่เรารู้จัก บริเตนเคยเป็นแผ่นดินโบราณของชนเผ่าพื้นเมืองที่ไร้ศูนย์กลางทางอำนาจมาก่อน จนกระทั่งอาณาจักรโรมันได้เข้ามาปกครอง และได้ทิ้งมรดกทางอารยธรรมอันยิ่งใหญ่ไว้มากมาย เช่น “กำแพงเฮเดรียน” (Hadrian’s Wall) ที่ทอดตัวยาวอยู่ใต้แนวพรมแดนอังกฤษและสกอตแลนด์ในปัจจุบัน หรือ “โรมันบาธ” (Roman Bath) ห้องอาบน้ำและศูนย์สปาทางศาสนาที่สำคัญแห่งหนึ่งในโลกโบราณ
และหลังการถอนทัพของโรมัน บริเตนก็เข้าสู่ “ยุคมืด” (Dark Age) ซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ก่อนที่ชนเผ่า “แองโกล-แซกซัน” (Anglo-Saxons) จะเข้ามาตั้งถิ่นฐานจนก่อให้เกิดเป็นอาณาจักรน้อยใหญ่ และท่ามกลางยุคสมัยแห่งการต่อสู้นี้เอง “ตำนานวีรบุรุษ กษัตริย์อาเธอร์ และอัศวินโต๊ะกลม” ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น ที่สะท้อนถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และความยุติธรรมอันเป็นรากฐานสำคัญของดินแดนแห่งนี้… จนท้ายที่สุดจากอาณาจักรที่กระจัดกระจาย ก็ได้ถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวภายใต้นาม “ราชอาณาจักรอังกฤษ” (Kingdom of England) อันเป็นปึกแผ่นในเวลาต่อมา
นี่คือช่วงเวลาที่อังกฤษไม่เพียงกำหนดทิศทางของตัวเอง แต่ยังเป็นช่วงที่สร้างรากลึกให้กับโลกใบนี้… เมื่อเครื่องจักรเริ่มหมุน และโรงงานกลายเป็นหัวใจของเมือง จักรวรรดิอังกฤษ ก็ก้าวสู่ยุคเรืองอำนาจอย่างเต็มตัว ด้วยพลังจากการปฏิวัติอุตสาหกรรม การค้า และอำนาจทางทหารในยุควิกตอเรีย จึงทำให้ “มงกุฎ” ไม่ได้เป็นเพียงสัญลักษณ์ของราชวงศ์อีกต่อไป แต่หมายถึงแสนยานุภาพที่มีอำนาจเหนืออาณานิคมกว่าหนึ่งในสี่ของโลก จนกลายเป็นที่มาของคำว่า “ดินแดนที่พระอาทิตย์ไม่มีวันตกดิน” (The Empire on which the Sun Never Sets) เพราะไม่ว่าจะเวลาใด ก็มีดินแดนของจักรวรรดิที่ยังคงสว่างไสวเสมอ
มรดกที่ตกทอดมาจนถึงปัจจุบัน เช่น สถาปัตยกรรม วิกตอเรียอันโอ่อ่า (Victorian Architecture), ระบบรถไฟที่ปฏิวัติการคมนาคมโลก ไปจนถึงวัฒนธรรมใกล้ตัวอย่าง การเข้าผับหลังเลิกงาน หรือ อัฟเตอร์นูนที (Afternoon Tea) ธรรมเนียมดื่มชาที่หลายคนหลงรัก และ ฟิชแอนด์ชิปส์ (Fish and Chips) เมนูที่กลายเป็นอาหารประจำชาติ เป็นต้น
หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อแสนยานุภาพทางทหารไม่ได้มีอำนาจบนแผนที่เหมือนเคย สหราชอาณาจักรก็ได้ผันตัวจากผู้ปกครอง สู่การเริ่มต้นยุคสมัยใหม่ที่อำนาจทอประกายในมิติที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า นั่นก็คือบทบาทของ “มหาอำนาจทางวัฒนธรรม” (Soft Power) ที่มีอิทธิพลแทรกซึมอยู่ในทุกมิติของชีวิตผู้คนทั่วโลก เริ่มต้นจาก British Invasion ที่ไม่ใช่เพียงปรากฏการณ์ทางดนตรี แต่เป็นการ “บุก” ทางวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลงไลฟ์สไตล์ของคนหนุ่มสาวทั่วโลก ทั้งในด้านแฟชั่น และ ทัศนคติ เช่น ทรงผมแบบ “ม็อบท็อป” ของ The Beatles หรือเสื้อผ้าสไตล์ โมเดิร์น (Mod) เป็นต้น นอกจากนี้อังกฤษยังเต็มไปด้วยศิลปินระดับตำนานอีกมากมาย เช่น The Rolling Stones, Queen หรือ Ed Sheeran, Coldplay และ Harry Styles ในปัจจุบัน
ในโลกของภาพยนตร์และสื่อ อังกฤษก็ถือเป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจระดับตำนานที่ทรงพลัง กับแฟรนไชส์อย่าง James Bond ที่ได้กลายเป็นสัญลักษณ์สากลของความมีระดับและสไตล์ผู้ดีแบบอังกฤษ ขณะที่ Harry Potter ก็ได้สร้างโลกเวทมนตร์ที่ครองใจคนนับพันล้านคนทั่วโลก ควบคู่ไปกับสื่อคุณภาพอย่าง BBC ที่ได้รับการยอมรับในฐานะมาตรฐานสื่อสารมวลชนโลกอีกด้วย
ก็ได้ปรับตัวเป็นแม่เหล็กดึงดูดความสนใจของโลกสมัยใหม่ ทำหน้าที่เสมือน “แบรนด์” ระดับโลกที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและประวัติศาสตร์มีชีวิต สร้างกระแสความสนใจได้ในทุกพระราชพิธี เช่นเดียวกับ “พรีเมียร์ลีก” (Premier League) ลีกฟุตบอลอันดับหนึ่งของโลกที่กลายเป็นสินค้าส่งออกทางวัฒนธรรมที่ทรงอิทธิพลที่สุด และเป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมอังกฤษสู่ห้องนั่งเล่นของผู้คนทั่วทุกมุมโลกในทุกสัปดาห์
สหราชอาณาจักรในวันนี้อาจไม่ได้ปกครองดินแดนกว้างใหญ่เหมือนเคย แต่ก็ยังคงครองใจคนทั่วโลกด้วยเสน่ห์ที่ไม่มีวันจางหาย ด้วยเสียงดนตรีที่เราเปิดฟังในทุกวัน ด้วยภาพยนตร์ที่เราเฝ้ารอ ด้วยกีฬาที่เราหลงใหล และด้วยภาษากลางของโลกที่เราใช้สื่อสาร นี่คือจักรวรรดิในรูปแบบใหม่ จักรวรรดิที่ไม่ต้องปกครองดินแดน แต่สามารถครองใจและกำหนดทิศทางของโลกได้อย่างแยบยลและยั่งยืน
ดินแดนที่ไม่ต้องยกมือบอกว่าตัวเองดี แต่ปล่อยให้ผู้มาเยือน “รู้สึก” ได้เองในทุกก้าวที่เดิน
